Topielica

Julija Mila Bukała

''Topielica''

Prała raz nad rzeką bieliznę dziewica

Nieśmiały rumieniec spowijał jej lica

W jej czarnych oczętach iskierki hulały

Kasztanowe loki lico spowijały

Tęsknie do miłości, której nie poznałam

Na przestrogi matki nigdy nie zważałam

Niebrzydki młodzieniec z lasu się wyłonił

Podszedł do dziewicy pięknie się pokłonił

Chodź ze mną panienko wierny będę Tobie

Nigdy Cię nie zranie, krzywdy Ci nie zrobie

Tęsknie do miłości, której nie poznałam

Na przestrogi matki nigdy nie zważałam

Ujął ją za rękę ona promieniała

W swojej naiwności bardzo mu ufała

Kochali się mocno dwie jesienie całe

Panna już myślała że on jej na stałe

Ciesze się z miłości, którą już poznałam

Dobrze że matuli swojej nie słuchałam

Wtem młodzieniec ujrzał ładniejszą dziewice

Czerwieńszy rumieniec spowijał jej lice

Lecz nie miał odwagi tamtej prawdy wyznać

I do swej słabości przed panną się przyznać

Ciesze się z miłości, którą już poznałam

Dobrze że matuli swojej nie słuchałam

Zabrał ją nad rzekę tam gdzie się poznali

Pocałował czule, uścisnął ją w tali

Po czym w wód odmęty popchnął ją okrutnie

Na tonącą dziewkę popatrzył się smutnie

Żałuje miłości, którą już poznałam

Szkada że matuli swojej nie słuchałam

Pobiegł do swej nowej, która juz czekała

W swojej naiwności także mu ufała

Utopiona panna pływa w wodnej toni

Krzywo się uśmiecha od mężczyzn nie stroni

Tęsknij do miłości, której nie poznałeś

Raduj się że matki swojej nie słuchałeś

Prała raz nad rzeką szmaty topielica

Ponętny uśmieszek rozjaśniał jej lica

W jej czarnych oczyskach iskierki hulały

Kasztanowe loki lico spowijały

Pokaże Ci miłość, której nie poznałeś

Pożałujesz że matki swojej nie słuchałeś

Mamiła urokiem i swoją urodą

Jej czarne oczyska każdego uwiodą

Prześliczna panienka topiła okrutnie

a na pożegnanie patrzyła się smutnie

Modelka: Kyori Sato Flight Pattern oraz żaba z rodzaju tych wścibskich

Wiersz i inspiracja: Julja Mila Bukała

Zdjęcia i cała reszta: Ja

Gdy po raz pierwszy przeczytałam wiersz Julji Mili Bukały na blogu Desperat zine przepadłam (wejdźcie po więcej wierszy tej autorki klik...)  I musiałam go zobrazować. Odważyłam się nawet napisać na facebooku do Ażdachy z prośbą o zgodę na publikację tego wiersza na moim blogu. Pamiętacie piosenkę "Krajeczka" z postu o Hellii - klik? Autorką słów do niej jest właśnie Julja Mila Bukała, niezwykle utalentowana osoba, która oprócz tego, że pięknie pisze także pięknie śpiewa - co zresztą jest dziedziczne bo za muzykę odpowiada jej tata - Marek SV Bukała :) Zachęcam Was do przyjrzenia się temu duetowi, którzy razem z gośćmi tworzą coś naprawdę niesamowitego - link do profilu na facebooku gdzie znajdziecie aktualności a tu macie link gdzie możecie przeczytać artykuł na ich temat  - dzięki nim, nasze pradawne duchy odżywają i tańczą w rytm słowiańskiej, nieco mrocznej muzyki. Wiem, że Was przekonałam :D 

Efekty mojej fascynacji widzicie dzisiaj - ostrzegam zobaczycie je jeszcze nie raz - bardzo możliwe że ukaże się cała płyta...:)

 Łatwo nie było - przyznaję. 

Panował nieziemski upał ale wzięliśmy lalki i wyruszyliśmy w las, na Uroczysko by znaleźć odpowiedni zbiornik wodny z brzegiem, na który mogłam wyjść razem z lalką przy okazji nie zabijając się. Chodziliśmy godzinę, cali spoceni, przedzierając się przez krzaki i rój owadów aż w końcu wróciliśmy do pierwszej "plaży". Jeszcze chwila a mój luby skończyłby w odmętach bagniska - zupełnie jak bohaterka dzisiejszego postu :D Mimo wszystko skończyło się szczęśliwie. 

Najpierw jednak musiałam usunąć śmieci z wody by nie przeszkadzały w zdjęciach. Czy ludzie naprawdę nie mogą wziąć ze sobą śmieci w reklamówkę by wyrzucić je do kosza? Jest to dla mnie niepojęte... No nic, wróćmy do zdjęć... Nie są idealne, część nie jest sfocusowana tam gdzie trzeba ale było mi naprawdę ciężko zrobić zdjęcia, nie wpaść do wody i jednocześnie nie zamoczyć aparatu :D Wybaczcie mi to! 

 Sukienka, którą widzicie na zdjęciach przeżyła. Co ciekawe, jest to suknia ślubna, która mi się wymarzyła a, że nie widziałam takiej nigdzie postanowiłam ją uszyć... To, że skończyła jako wdzianko topielicy... Cóż, wiedziałam, że tak będzie, po to ją zrobiłam :P Mam nadzieję, że to nie jest zły omen bo kiedyś tam postaram się uszyć jej większą o 12 razy wersję :D 

Mój pies Layla - normalnie ma białe łapki :3 Z lubością raz po raz zanurzała się po brzuch w czarnym mule przy brzegu :) 

PS. Mam do Was gorącą prośbę. Powiedzcie, gdybyście mieli powiesić jedno z powyższych zdjęć lalkowych na ścianie, w dużym formacie które by to było? Postanowiłam, że nie ma co ukrywać swojego świra - w moim domu zapanują lalki :D 

Ściskam Was kochani i kochane i czekam na Wasze opinie z niecierpliwością :)